Inga Falkowska heeft ervoor gekozen deze wereld te betreden. Bewust en met overtuiging. Alle personages zijn fysiek door haar gecreëerd. "Op een dag merkte ik dat de pop van plaats veranderde en een beetje leek te bewegen. Dat was de dag dat ik me realiseerde dat Ginger echt leefde." Inga heeft een familie van zeven schattige poppen genaaid, elk met een eigen karakter en een specifiek uiterlijk. Inga leeft tussen hen, luistert naar de verhalen, geeft advies, beleeft alle avonturen met de bijbehorende emoties en neemt deel aan de voorbereidingen voor de kerst. Het leven in deze wonderlijke wereld verloopt als in een idylle.
Hoewel de poppen er als kinderen uitzien, lijken hun dialogen soms op de taal van volwassenen. Inga voelt zich thuis tussen hen. "Inga! Waarom ben je verdrietig," vraagt Ginger? Is er iets gebeurd waar je over wilt praten?"
Dit boekje leest luchtig. Geen moraal, maar ook geen kinderachtig, schattig gejammer.
Waldemar Pankiw
De wintertijd kwam eraan, de klokken werden een uur verzet. Een uur is niet veel als ze de tijd vijf jaar terugzetten, dacht ik op ..... Ik besloot het te doen. De magnolia voor het raam stond plotseling niet meer in bloei. In de spiegel zag ik mijn gezicht, duidelijk jonger. Zelfs het gewassen overhemd dat ik vijf jaar geleden had gekocht zag er nieuw uit.
Ik zette de klok op mijn computer honderd jaar vooruit. Er verscheen een tekst op het scherm: "nadat de dinosauriërs waren uitgestorven, verschenen er zeer agressieve zoogdieren op aarde, die onderling oorlogen uitvochten in naam van verschillende idealen en elkaar uitmoordden". De letters begonnen als insecten over het scherm te kruipen en te vervagen. Het scherm barstte op verschillende plaatsen langzaam. Ik zag de verbrande stronk van een magnoliaboom voor het raam. Mijn handen zaten onder de rimpels en diepe groeven. Dat was het laatste wat ik zag.
Agnieszka Sadlakowska